"Λήμνος γαιάων πολύ φιλτάτη απασέων..."  
  ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ::
   
 
Το Ρουσσοπούλι-ιστορικές πληροφορίες

Το χωριό πήρε τ' όνομα του από ένα βυζαντινό γεωκτήμονα που ονομαζόταν Ρουσσόπουλος ή Ρωσόπουλος. Το 1321 "τα Καλύβια του Ρωσοπούλου", όπως αναφέρονται, δωρήθηκαν στο Πατριαρχείο και αποτελούσαν εξαρχία του. Επί τουρκοκρατίας τ' όνομα είχε παραφθαρεί σε Ορσοπούλ'.
Σύμφωνα με τη παράδοση το χωριό αρχικά ήταν κτισμένο κοντά στη θάλασσα προς την Χορταρόλιμνη, Β.Α. του σημερινού. Μεταφέρθηκε λόγω των πειρατικών επιδρομών. Μια άλλη προφορική παράδοση, κάπως παλιότερη, αναφέρει ότι υπήρχε ένας άλλος οικισμός, τον οποίο κατέστρεψαν οι Τούρκοι το 1770, γιατί οι κάτοικοι του βοήθησαν τους στρατιώτες του Ορλώφ, που είχαν στρατοπεδεύσει εκεί κοντά. Η προφορική παράδοση επιβεβαιώνεται από τους περιηγητές. Συγκεκριμένα τρεις περιηγητές κατά τον ΙΣΤ' και ΙΖ' αιώνα σημειώνουν στην ανατολική Λήμνο και βόρεια του Βρόσκοπου το λιμάνι port de Mars(1549, ο γάλλος Thevet) ή Porto Marzo (1680-85, ο Ανώνυμος γερμανός) ή Porto Marze (1688, ο ολλανδός Dapper). Ο Τ. Καψιδέλης το ερμηνεύει σαν "λιμάνι του Άρεως".
Όμως οι μεσαιωνικές λέξεις mars (γαλ.), marze (ολλ.) και marzo (γερμ.) πρέπει να ερμηνευτούν σαν ελώδες, βαλτώδες έδαφος. Αυτό προκύπτει εύκολα αν αντιπαραβάλλουμε τις σημερινές λέξεις marais (γαλ.),moeras (ολλ.) και march (γερμ.), που σημαίνουν "βάλτος". Είναι σαφές ότι πρόκειται για το "Λιμάνι του Βάλτου", το οποίο βρισκόταν στην περιοχή της Χορταρόλιμνης.
' Ενας από τους περιηγητές, ο Ανώνυμος γερμανός, σημειώνει το Porto Marzo σαν μεσόγειο χωριό, πράγμα παράξενο για λιμάνι (PORTO ). Πιθανότατα όμως να υπήρχε και κάποιος κοντινός μεσόγειος οικισμός (τους οποίους πολλές φορές οι περιηγητές είτε αγνοούσαν, είτε σημείωναν με λανθασμένο όνομα) με επίνειο το Λιμάνι του Βάλτου. Αυτός ο οικισμός ίσως ήταν το Βουνοχώρι, ερειπωμένο σήμερα οικοχάλασμα, ίσως και το Ρουσσοπούλι στην παλιά του θέση, όπου υπήρχε πριν τα Ορλωφικά.

Το 1739 πάντως, που αποβιβάστηκε ο Pococke στην παραλία του Κέρους την βρήκε έρημη από οικισμούς. ' Ομως το λιμάνι πρέπει να υπήρχε, αφού αναφέρεται μέχρι τελευταία. Το 1903 ο βέλγος Hauttecoeur το σημειώνει σαν επίνειο του χωριού Βουνοχώρι και το ονομάζει Χάρος (Κέρος). Το λιμάνι αυτό πρέπει να βρισκόταν στην αγκάλη της Αγίας Κυριακής, εκεί όπου σήμερα υπάρχει ένα μικρό λιμανάκι για ψαρόβαρκες.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι τα Καλύβια του Ρουσσόπουλου βρισκόντουσαν κοντά στην ακτή της Χορταρόλιμνης μέχρι τον ΙΖ' αιώνα. Με την έξαρση της πειρατείας το χωριό μετακινήθηκε μεσόγεια ως το 1770, οπότε οι Τούρκοι το γκρέμισαν και οι κάτοικοι του το μετέφεραν στη σημερινή θέση.
Κατάλοιπα παλιών εκκλησιών υπάρχουν αρκετά στις αγροτικές περιοχές γύρω από το Ρουσσοπούλι. Πιο χαρακτηριστικά είναι τα ερείπια του Αγιοκλάψου (Αγ. Κλήμης), όπου υπάρχουν πολλά κομμάτια

 
Λημνιός με παραδοσιακή στολή